اصوات حاوی پیام هایی هستند و پیام ها حامل انرژی و توان هایی هستند که به صورت پرتوهای مداوم و همیشه زنده و فعال مانند گازهای ناپیدا در طبیعت در حرکت هستند. کارایی و انرژی زایی اصوات از تمامی عناصر طبیعت بیشتر است. اثرات مثبت اصوات بسیار اعجاب انگیز و روح بخش و جان افزا و اثرات تخریب کننده آنها نیز بسیار عمیق و سریع و ماندگار است.
صدای خروش آب دریا هنگامی که طوفان او را به صخره می کوباند، صدای بارش باران هنگامی که قطرات رحمت الهی به صورت پیوسته بر سر طبیعت و انسان فرو می ریزد، صدای غرش ابر آن هنگام که با ابری دگر برخورد می کند... گاهی نیز صدای سایش و چرخش مصنوع انسان با همدیگر است. مانند صدای موتور سیکلت هنگامی که در خیابان ویراژ می دهد و به همین ترتیب صدای نا به هنگام دزدگیر اتومبیل تا صدای بوق راننده ای عجول که با اشاره ی انگشتی لرزه بر تن عابری می اندازد و خواب عمیق طفلی را به هراس مبدل می سازد و قلب آرام مادری را دچار تنش می نماید و چرت پدر پیری را پاره می کند... همه و همه آنها دارای کنشی در جسم و روان انسان هستند و موجبات بروز انرژی حیات بخش، امیدوارکننده، افزایش دهنده ی اشتها، گلگون کننده چهره و قدرت بخش اراده و یا موجب یأس، ناامیدی، بی ارادگی، تردید، غم، بی اشتهایی، سردی و رنگ پریدگی و بیماری می گردند.
در نظام آموزشی طب سنتی و اسلامی برای تمامی این اصوات مزاجی تعریف شده است:
تمامی صدهای آرام و مداوم طبیعت گرم اند و انرژی بخش.
صدای مهیب و ترسناک طبیعت سرداند مانند صدای زلزله از اعماق زمین!
از این رو پس از شنیدن چنین صداهایی باید غذاهای گرم مزاج تناول کرد و نوشیدنی های گرم نوشید. اگر یادتان باشد در زمان قدیم مادربزرگ های ما وقتی شخصی از رعد و برق و یا هر صدا و واقعه ای مهیب دیگر ترسیده بود به او آب طلا می دادند چون از فلزات گرم می باشد! یا حتی خواندن نماز آیات بعد از هر حادثه رعب انگیز سفارش شده است چون با خواندن نماز تن و روان با گرمای عبادت آرامش می یابد.

* تمامی صداهای صنعتی سرداند، گرما زدا و سودازا هستند و موجب خستگی جسم شده و غلظت خون را فراهم می سازند.
* تمامی ادوات موسیقی شرقی شامل نی، دهل، چنگ، عود، دف، سه تار، تار، سنتور و... ادواتی هستند که صداهایی گرم متصاعد می کنند.
* دستگاه های موسیقیایی غربی گرم اول و سردآخرند یعنی در ابتدا موجب بروز گرمی و انرژی می گردند و سپس سستی و رخوت در تن پدید می آورند، از این رو طرفداران موسیقی غربی مانند معتادانی هستند که به طور پیوسته باید به این نواها گوش بسپارند و در صورت نبود صدا، بدن را خالی از باطری حرکت بخش می پندارند.

منبع مقاله: فصلنامه ی طبیب سبز شماره 2، تابستان 1392

/م